Maandag 11 maart en dinsdag 12 maart, blog 4, Dunedin.

Op maandagmorgen pakken we onze spulletjes weer in om door te reizen naar ons volgende adres in Dunedin. De 4e grote stad van Nieuw Zeeland. Misschien is het opgevallen dat er nog geen spectaculaire dingen zijn gebeurd, maar dat heeft een aantal redenen;

1. Onze reisagenten weten dat je niet meteen in volle vaart door Nieuw Zeeland moet gaan crossen als je zo'n lange reis hebt gemaakt,

2. Vanaf vrijdag is de schrijver van deze blog behoorlijk in de lappenmand geraakt door onze lange reis wat het enthousiasme in beleven en schrijven niet echt ten goede kwam. 

Ik zal jullie er niet mee vervelen maar nu ik dit schrijf is het inmiddels woensdag en sinds gister ben ik weer ben ik weer 'boven Jan'.

Voordat we echt uit Oamaru vertrekken laten Jos en Melita eerst nog zien waar ze op dit moment 'wonen' en leven. Ze onderhouden op dit moment een biologische tuin voor een dame op leeftijd omdat dit voor haar te zwaar is geworden. De plek heet 'Teschemakers' en ligt vlak bij de zee. Als je in Nieuw Zeeland buiten de stad grond wilt kopen moet dit minimaal 4ha zijn ook als je daar alleen maar een huis op wilt bouwen. Das een behoorlijk lapje en voor veel mensen veel te groot om bij te houden, zeker als je all in de 80 bent. Vlak naast hun grond staat een oude meisjes school met een prachtig aangelegd tuin met enorme bomen.

Onze volgende stop is het strand. Ik weet het, wij hebben ook mooie stranden, maar deze stranden zijn zo wijds en ongerept, heel indrukwekkend. Met de prachtige Paua schelp, een soort enorme mossel die gegeten kan worden maar waar van de prachtige opaal-blauw-groene binnenkant ook sieraden worden gemaakt.

Nog een bijzondere stop onderweg zijn de Mouraki Boulders. Dit zijn grote, logge perfect ronde stene met een omtrek tot wel 4 meter.De boulders, gelegen in het "Moeraki Boulders Scenic Reserve", zijn al lang het onderwerp van legendes: de keien komen door erosie van de duinen langzaam vrij en verder in zee te liggen. In het verleden dacht men dat dit het werk van de goden was, maar uit onderzoek is gebleken dat deze keien zo'n 60 miljoen jaar geleden op de zeebodem ontstaan zijn, toen kalkzouten zich geleidelijk ophoopten rond een harde kern.

Dan is het nog ong. 75 km. Naar Dunedin. Eind van de middag arriveren we op de camping en installeren we de camper en wij hebben weer een cabin. Daarna gaan we meteen de stad in want Melita en ik hebben een afspraak bij de chinese acupunctirist. Ik hoopte dat hij mij van m'n reismalaise af zou kunnen helpen. De mannen gaan meteen voor een biertje in de stad en we zullen elkaar weer treffen om te eten.

Dinsdag 12 maart.

Na een rampzalige nacht waarin Henry en ik bijna niet hebben geslapen vanwege mijn malaise gaan we toch weer op pad, we laten onze vakantie hier niet door mislukken. We hebben vandaag een excursie naar de albatrossen kolonie geboekt op het Otago Peninsula. Net als in Akaroa ook weer zo'n vulkanisch schiereiland. De Albatrossen wonen op het uiterste puntje van dit schiereiland en vanuit Dunedin is het ongeveer een uur rijden. Op tijd uit bed... Maar het is echt prachtig weer en we kunnen buiten ontbijten dus dat maakt alles goed, ook de rampzalige nacht.

De rit over het schiereiland is echt prachtig, heuvelachtig maar overal water en prachtige huizen. Er lopen 2 wegen over dit schiereiland en je mag hier maar max. 50, dus no hurry want dat heeft geen zin. In het ontvangstcentrum drinken we koffie en dump ik vervolgens bij een bezoek aan het toilet mijn mobiele telefoon in de pot. Dus..... Voor die mensen die mij niet kunnen bereiken, mijn telefoon doet het niet en ik 

weet niet of hij het ook ooit weer gaat doen. Henry is mijn contact persoon.SORRY!!

We laten ons echter niet ontmoedigen en gaan eerst Albatrossen kijken. Een volwassen Albatros heeft een vleugelwijdte van 3,5mtr. Een mannetje en een vrouwtje zijn een paar voor het leven en ze komen alleen aan land om eens in de 2 jaar een ei te leggen. Voor de rest leven ze op zee. Omdat het ook niet elk ei altijd 'lukt' is het voortbestaan van de kolonie niet per definitie gegarandeerd. Daarom worden de vogels in dit centrum dan ook zorgvuldig in de gaten gehouden en verzorgd als dat nodig is. Vanaf Januari worden de kuikentjes geboren en deze kuikens zijn na 4 maanden al 9kg. Zwaar. Ze zijn dan heel bol en pluizig, zooooooo schattig. Vanuit een uitkijkpost hadden we zicht op 3 nesten met elk 1 kuiken. Na ong. 

maanden gaan beide ouders tegelijk op zoek naar voedsel en blijven de jongen vaak dagen alleen op het nest achter. Ze hebben op deze plek echter geen natuurlijke vijanden, dat maakt dat de kuikens veilig alleen kunnen achterblijven. Ook indrukwekkend zijn alle vogelaars met hun enorme telelenzen, ha die van mij is groter dan die van jou....... 

Volwassen Albatrossen hebben we helaas niet gezien. Ze blijven dagen op zee en komen maar heel kort terug om het jong te voeden en gaan dan weer. Je moet geluk hebben als je er een ziet vliegen....(ik heb daar geen Albatros voor nodig).

Na de excursie hebben we een autorit over het schiereiland gemaakt met daarbij prachtige uitzichten over de bergen en het water. Op de terugweg naar Dunedin zijn we gestopt bij St. Claire Beach wat een ware surfspot is en zijn we vervolgens naar Tunnel Beach gereden om daar naar de tunnels in de rotsen te kijken die daar door de zee zijn gevormd. Eerst volgt een zeer steile afdaling naar de zee, waar we worden verrast door de prachtige rotsen, uitgesleten door de zee met enorme golven en een besloten strand. Dit was zo indrukwekkend en bijzonder dit kun je haast niet vertellen of met een foto vastleggen.

Daarna moesten we weer die enorme steile helling op lopen om bij de auto te komen, maarrrrrr het was het zeer zeker waard.

We zijn de dag geeindigd met fish and chips want puf om te koken hadden we niet meer. Wat een prachtige, spectaculaire, bijzonder mooie dag. Ik zou nog wel 10 superlatieven kunnen gebruiken, maar het is heel moeilijk in woorden weer te geven wat je beleeft. Misschien laten de foto's het een beetje zien.

Het is een lang verhaal geworden, maar we hebben de afgelopen dagen ook zoveel beleefd. Jullie zien maar of je zin hebben om het allemaal te lezen en anders kun je plaatjes kijken. Vanaf woensdag gaan we echt naar het eind van de wereld. Op naar nieuwe avonturen......

Lieve groet,

Henry&Marja