Blog 5, Woensdag 13 maart, van Dunedin naar Surat Bay, New haven Holiday Park.

Op de dagen dat we reizen is het opvallend genoeg altijd mooi weer. We pakken ons boeltje weer in en vetrekken eerst naar St. Claires Beach om daar te ontbijten. Het belooft een mooie dag te worden, maar dat kan hier zomaar veranderen. Net als het landschap. Dit verandert met iedere 100km. Die je rijdt. Via de South Scenic Route rijden we nog verder naar het Zuiden, naar de Catlins. Dit gebied heeft nog de oorspronkelijke bebossing zoals men die aantrof 200 jaar geleden toen de eerste settlers kwamen. Het regent hier vaker, maar dat maakt ook dat het ontzettend groen is. Naarmate we verder naar het ZUiden rijden wordt het steeds bewolkter en zakt de temperatuur van 20graden naar 15 graden. 

Het laatste stukje naar het holidaypark is onverharde weg, het einde van de wereld. Twee jaar geleden stonden Henry en ik op het meest Noordellijke puntje van de Shetlands en deze vakantie gaan we naar het meest Zuidelijke puntje van Nieuw Zeeland. Het enige wat je hier kunt ontvangen is radio Antarctica!!

Het plekje is prachtig gelegen aan een baai die met eb helemaal ' leegloopt' zodat je over het strand kunt lopen en de zeeleeuwen kunt zien. Ze lijken dik en log, maar als ze aanvallen zijn ze heel snel, dus oppassen geblazen. Wel indrukwekkend want die zie je niet op het strand van Renesse.

Donderdag 14 maart

Vandaag gaan we met de auto op pad om een aantal bijzondere plekjes van de Catlins te bezoeken. Het is hier wel aanmerkelijk rustiger wat touristen betreft, maar op de hotspots is het nog steeds druk. Eerst rijden we naar Nugget Point met de kleine witte vuurtoren. Het uitzicht is adembenemend, maar dat zijn hier alle uitzichten, dus wel adem blijven halen.... Over zee je zeehonden en zeeleeuwen op de rotsen zien liggen, maar fotograferen is dan lastig omdat het heel verweg is en ze een prima schutkleur hebben.

In Kaka Point nuttigen we de lokale Chowder als lunch, een romige vissoep en rijden we terug naar Owaka. 

Owaka is het dichtstbijzijnde dorpje met 7 huizen, een supermarkt, een cafe, een restaurant en een museum. We bezoeken het Owaka Museum om wat meer te weten te komen over de plaatselijke geschiedenis. De eerste settlers kwamen hier aan land door een schipbreuk. Het oorspronkelijke bos (wij noemen het Brocoli bos, want het is zo dicht en groen als een stronk Brocoli), moest gekapt worden om op zich op de heuvels te kunnen vestigen. Op die manier heefft wel een enorme kaalslag plaatsgevonden. De Catlins is de enige omgeving waar de bush nog van de top van de bergen tot aan de zee groeit op sommige plaatsen. Houtzagerijen en walvisjacht zorgde hier voor inkomsten. 

We zijn nog even gestopt bij Teapotland, speciaal voor Marja. Deze mensen hadden zoveel theepotjes dat ze ze maar buiten in de tuin hebben uitgestald. 's Avonds hebben we gegeten in het enige restaurant van het dorp wat verrassend genoeg werd gerund door 2 jonge Duitse stellen. 

Vrijdag 14 maart

Vandaag gaan we weer op pad om mooie herinneringen te vangen en mee te nemen naar huis. Eerst stoppen we bij Matai Falls. Eerst een prachtige wandeling door het bos naar een van de vele watervallen die je hier vindt. De bossen hier zijn regenwouden en staan vol met varens en hebben zelfs varenbomen. Een soort palmen maar dan met een varen bovenin. Het is net of je door een sprookjesbos wandelt zo stil en betoverend. Onze volgende stop is Papatowai, voor een wandeling over het strand naar Picnic Point Forest. We willen de naam eer aan doen om onze gesmeerde boterhammen (ja, ja mensen, we zijn en blijven Nederlanders....) op te eten, maar we worden opgegeten door de kleine zandvliegjes. Ze zijn zo groot als een fruitvliegje maar ze prikken 2x zo hard. Maar goed dat we Deet hebben meegenomen want je wordt anders volledig lek geprikt. Of je moet lange broek en lange mouwen dragen, maar als het 25graden is vind je dat toch jammer.

Vanwege het getij moeten we om 2uur pm bij Cathedral Caves zijn. Deze grotten zijn alleen te bereiken met eb en als het mooi weer is en het gluid van de zee weerklinkt in de door het water uitgesleten cathedraal. Ik ben zelf niet zo'n grottten fan maar indrukwekkend is het wel. Ook het strand is weer maagdelijk en zo breed, jammer dat de oceaan gewoon te koud is om in te zwemmen anders zou dit echt perfect zijn.

Op de weg terug naar onze camping maken we nog een kleine wandeling rond Lake Wilkie, een vredig klein meertje midden in de bergen. Het water is zo stil dat het een spiegel lijkt waarin de bergen weerspiegelen. Nog een laatste stop bij de Florence Hill Lookout voor een adembenemend uitzicht over Tautuku Bay. Misschien wordt het vervelend voor de lezer, maar deze reis is een aaneenschakeling van aaaah's en oooooh's want het is echt zooo mooi, soms woest, soms betoverend en soms nog vrijwel ongerept, al zal dat niet zo heel lang meer duren nu ook Nieuw Zeeland is ontdekt door touristen en men hier een nieuwe constante bron van inkomsten heeft aangeboord. Tourisme is op zich niet verkeerd, maar wel met respect voor de natuur, maar die mening is niet iedereen toegedaan als er geld te verdienen valt.

Wij hebben weer enorm genoten en 200 foto's gemaakt en komen moe maar voldaan terug op de camping. hebben het zo druk dat ik bijna geen tijd heb om mijn blog te schrijven en het ontbreken van internetverbinding maakt het er ook niet makkelijker op. Maar, geduld, komt allemaal goed.

Lieve groet,

Henry&Marja